[16] Adam Mickiewicz „Pan Tadeusz”

Wyd. Zielona Sowa

Luty 2008, 278 str.
Ocena: 7/10 Dobra

 

O czym:

W Soplicowie na Litwie Sędzia właśnie gości szlachtę, która przyjechała do niego w związku z procesem o zamek między Soplicami i Horeszkami. Po zakończeniu szkoły w Wilnie wraca też jego bratanek, młody Tadeusz. Czy perypetie miłosne beztroskiego młodzieńca zakończą się szczęśliwym małżeństwem? Czy uda się wzniecić powstanie na Litwie? Jak zakończy się spór między Soplicami i zaściankiem dobrzyńskim?

Moje zdanie:

 

Była to moja lektura, jednak mimo uprzedzenia uczniów do lektur uważam, że „ Pan Tadeusz” to ksiązka, którą każdy powinien przeczytać. Szczerze powiedziawszy myślałam, że przez nią nie przebrnę. Jednak uległam miłemu zaskoczeniu, gdyż książka spodobała mi się mimo, że jest pisana wierszem.

Klasyka na ogół nie jest łatwa, przebrnięcie przez dwanaście ksiąg wierszem może sprawić problem. Jednak piękne opisy przyrody i naturalne postacie, ciekawa fabuła ułatwiają to czytelnikowi. „ Pan Tadeusz” to nie tylko epopeja narodowa. To również baśń – walczy w niej dobro ze złem. W wojnie, która zdaje się nie mieć końca. To zmaganie nie tylko z wrogiem, ale i z własnymi słabościami. Walka nie tylko o wolność, ale przede wszystkim w obronie przekonań i marzeń o przyszłości. To także porywający romans. O miłości Zosi i Tadeusza – szczęśliwej i spełnionej. O skutkach uczucia Ewy i Jacka – o miłości tragicznej, pełnej przeszkód, pokonanej przez świat i śmierć. Jednocześnie historia księdza Robaka – nieszczęśliwego kochanka, który przemienia miłość do kobiety w działalność na rzecz wyzwolenia kraju. Książka wywarła na mnie pozytywne wrażenia.

Najbardziej podobała mi się Inwokacja, w której zostały wyrażone uczucia smutku, żalu, tęsknoty za ojczystym krajem i podziwu dla pięknej , ojczystej przyrody. Cieszę się, że nie zapomnieliśmy o tak wartościowej literaturze, która ukazuje uczucia Polaków w trudnym dla nich okresie.

Ulubione cytaty :

„Litwo! Ojczyzno moja! ty jesteś jak zdrowie.

Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie,

Kto cię stracił. Dziś piękność twą w całej ozdobie

Widzę i opisuję, bo tęsknię po tobie.”

 

„Zaiste! nic tak uczuć w sercach nie rozpala,
Jako kiedy się serce od serca oddala.
Czas jest to wiatr, on tylko małą świecę zdmuchnie,
Wielki pożar od wiatru tym mocniej wybuchnie.”