O blogu

Książki Meme założyłam 26 lutego 2010 roku za namową przyjaciółki, która również jest blogerką piszącą o książkach. Eta swoją Książkową Kawiarnie stworzyła pół roku wcześniej, a ja z dnia na dzień z co raz większą ciekawością przyglądałam się temu, co robi.

Pomysł, by stworzyć własnego bloga zakiełkował jeszcze przed Gwiazdką 2009, jednak do decyzji, którą koniec końcom podjęłam, musiałam trochę dojrzeć. Moje miejsce w sieci nazwałam KSIAŻKAMI MEME, z racji, że postanowiłam opisywać to, co przeczytałam. Nietypowy pseudonim Meme nie był przypadkowo wystukanymi na klawiaturze literami, a częścią zwrotu, jakim określałam siebie, mając kilka lat.

Początkowo miało być to miejsce, gdzie będę mogła napisać kilka zdań o odczuciach po lekturze danej pozycji, podzielić się z innymi moimi wrażeniami, a nawet wdać się w dyskusję z pozostałymi książkoholikami. Liczyłam też, że prowadzenie blog pozwoli mi poznać niezwykłe publikacje, które będę czytać z wypiekami na policzkach.

Z czasem blog stał się dla mnie niezwykle ważny – stał się moim miejscem na ziemi, ostoją, w którą mogę zatopić się bez względu na wszystko. Książki Meme to także obraz mojego dojrzewania (nie tylko literackiego, co widać, kiedy spojrzy się na moje opinie sprzed lat i aktualne) oraz kształtowania się mojej osobowości w oparciu o wartości takie jak miłość, pomoc, nadzieja, współczucie, solidarność, które poznawałam nie tylko za sprawą rodziców, ale i bohaterów książek podsuwanych przez bibliotekarki, znajomych, a nawet innych blogerów. 

Logo mojego bloga

Dzięki blogowi mogę robić to, co kocham – pisać o własnych przeżyciach, tworząc niepowtarzalne recenzje przeczytanych pozycji i oczywiście czytać. Łączenie kolejnych słów ze sobą w jedną, spójną całość, pozwala mi poczuć się spełnioną i potrzebną innym. Swoim utrwalaniem wspomnień chciałabym pokazać innym nie tylko co warto czytać, ale przede wszystkim, że czytanie książek wzbogaca człowieka. Choć nie jestem Supermanem, czuję, że moją misją jest promowanie czytelnictwa wśród młodzieży, która tak opornie spogląda na egzemplarze przez pryzmat lektur szkolnych. Starszych czytelników chciałabym przekonać, że mimo wszystko są nadal młode osoby, takie jak ja, które w dobie internetu, gier komputerowych i telewizji satelitarnej wolą usiąść z czystą i niewymuszoną przyjemnością w fotelu z książką w ręce i po prostu poczytać ;)