CUDZE chwalicie, SWEGO nie znacie #10

CUDZE chwalicie, SWEGO nie znacie to najnowszy, cotygodniowy (każdej NIEDZIELI) cykl na blogu Meme, podczas którego będziemy mówić o polskiej literaturze – Poetach na miarę Leopolda Staffa, kryminałach, które mogą równać się z powieściami Agaty Christie, seriach, których pozazdrościłby Nam sam Harry Potter- bohater książek J.K. Rowling czy powieściach obyczajowych, przy których wylejemy nie tylko łzy, ale również będziemy się śmiać.

Dzisiaj obiecałam sobie, że zeszłotygodniową nieobecność cyklu, wynagrodzę Wam śniadaniem z dzisiejszym gościem, jednak przez naukę o konfliktach zbrojnych, nie udało mi się to. Jak to już chyba tradycją się stało – pisarka dociera na późną kolację. Dziś przy jajecznicy z własnym szczypiorkiem i rzodkiewkami również z ogródka (jaką niedawno zjadłam) zasiada Pani Marta Fox ;)

Pani Marta Fox

Marta Fox urodziła się 1 stycznia 1952 w Siemianowicach Śląskich. Maturę zdała w Liceum im. W. Broniewskiego w Katowicach, studia -  filologię polską w Uniwersytecie Śląskim ukończyła w 1974 roku; Studium Podyplomowe przy UŚ w zakresie filologii polskiej ukończyła w 1982 roku. W latach 1974-1995 uczyła języka polskiego i pracowała jako bibliotekarka w V Liceum Ogólnokształcącym im. W. Broniewskiego w Katowicach. Zrobiła także drugi stopień specjalizacji pedagogicznej. Od 1983 zajmuje się dziennikarstwem. W latach 1987-1989 redagowała „Młodą Sztukę” w Warszawie. W latach 1990-1995 była kierownikiem literackim Teatru Dzieci Zagłębia w Będzinie.  W latach 1995-1999 pełniła funkcję specjalistki d/s. programu artystycznego w Miejskiej Galerii Sztuki „Extravagance” w Sosnowcu. Organizowała i  prowadziła tam liczne spotkania z artystami, pisała reportaże o życiu artystów, wstępy do katalogów wystaw Galerii, a także organizowała konkurs poetycki „Inspiracje”. W latach 1993-1994 była zastępcą redaktora naczelnego „Górnosląskiego Diariusza Kulturalnego”. W latach 1996-1997 redagowała dział poezji w kwartalniku humanistycznym „Wyrazy”.  Jest autorką spektaklu poetyckiego z muzyką Bogdana Mizerskiego w Teatrze Śląskim pt. „Zapłakać czerwonym deszczem”, prezentowanego w ramach III Górnośląskiego Festiwalu Kameralistyki. Brała udział w Targach Książki we Franfurcie ( 2000)  -  zaproszenie ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, a także w programie  „Polen erlesen’ w północnej Nadrenii-Westfalii. Jej wiersze tłumaczone były na język angielski, niemiecki, hiszpański. Teksty drukowała w czasopismach : „Goniec Teatralny”, „Teatr”, „Opcje”, „Górnośląski Diariusz Kulturalny” (z-ca red. nacz. ), „Poezja”, „Autograf” (Gdańsk), „Integracje” (Warszawa), „Już jest jutro” (Poznań), „Przegląd Literacko-Artystyczny” (Toruń), „Tak i Nie”, „Śląsk”, „Wyrazy”, „Odra”, „Pomosty”, „Magazyn Literacki”, „Format”, „Wiadomości Kulturalne” , „Twój Styl”, The Sarmatian Review. Przynależność do stowarzyszeń: członek Towarzystwa Kultury Teatralnej ( w latach 1994-1998) prezes Oddziału Wojewódzkiego) ; członek Górnośląskiego Towarzystwa Literackiego oraz  Stowarzyszenia Pisarzy Polskich ( oddział we Wrocławiu). Debiut -  w 1989 r. opowiadaniem „Gra” (Grand Prix w Konkursie Literatury Miłosnej w Lubinie, druk w „TAK i NIE”)*

Moja przygoda z pisarką zaczęła się od „Magdy.doc”. Byłym tą pozycją dogłębnie zachwycona – tyle emocji, a na dodatek niecodzienna forma. Bez wahania chwyciłam za „Paulinę.doc”. Obie pozycje bazują na silnym ukazaniu człowieka w trudnym okresie. Autorka idealnie manipulując akcją, bierze pod włos czytelnika, który nie może oderwać się od lektury. I za to uwielbiam Panią Fox – jej pozycje przyciągają jak magnes.

O książkach Pani Marty mogłabym opowiadać i opowiadać, dlatego dziś postanowiłam krótko się wypowiedzieć. Dlaczego? Bo Pisarka pisuje również wiersze i nie mogłam ich tu nie przytoczyć ;):

Jeśli

Czytałam...

                Januszowi Stobińskiemu

Jeśli prawdą jest to co mówisz

jeśli „zawsze” istnieje

jeśli i mnie ono dotyczy

jeśli powinnam uwierzyć

jeśli mogłabym raz jeszcze zaufać

jeśli czasu mam na to coraz mniej

jeśli moja ręka mogłaby znaleźć drugą

to chcę bardzo aby ta druga

była na zawsze twoją

w styczniu 2002-02-11 

Wybór

Domagasz się tych słów na piśmie

bo chcesz na nie patrzeć gdy wyjadę

jakbyś wątpił w ich szczerość

jakbyś podejrzewał że słowa

trwoni się niczym obietnice

Już zapisuję nie ma sprawy

a teraz popatrzę jak przybijasz

je do ściany niczym obraz: jeden gwóźdź

w „kocham” drugi w „cię”

Masz rację: kochaj mnie albo zabij

W styczniu 2002

Nadzieja

Nadzieja nie umiera

zmienia tylko sukienkę

z zielonej na chitynową

i cierpliwie czeka w kącie

Ponownie Pisarka ;)

na odwagę

2000

Wiara

Wiara jest wtedy gdy nie wierzysz

że to co przeszłe było kłamstwem

a co teraźniejsze jest złym snem

2000

Może kiedyś

Może kiedyś zrozumiem

dlaczego nagle zrezygnowaliśmy

z dystansu wyznaczonego

rondem mojego kapelusza

i zbliżyliśmy się na niebezpieczną

odległość trzech milimetrów

bo tyle właśnie wyczułam

pocierając policzkiem o twoją głowę

1998

W tym tygodni, przy tulu wspaniałych lekturach, które ukształtowały mnie w gimnazjum, nie mogłam poskąpić sobie przytoczenia kilkunastu cytatów ;D:

Miłość nie przychodzi z nieba, ale przychodzi z nas, z naszego serca, ciała, oczekiwań, marzeń i pragnień.

Miłość istnieje i nie umiera. Możliwe, że odchodzi, ale po to tylko, by odrodzić się doroślej, mniej zachłannie, bardziej tolerancyjnie i cierpliwie w innym związku.

Wszystko jest po coś. Przynajmniej w moim życiu. A jeśli teraz nie wiem po co, to nie znaczy, że nigdy się tego nie dowiem. A jak się dowiem, to wówczas już będę rozumiała, że tak właśnie miało być i to było dla mnie dobre, choć kiedyś wydawało mi się złe.

W głębi serca, którego przecież nie mam-chciałabym wyzwolić się z [. ... W głębi serca, którego przecież nie mam-chciałabym wyzwolić się z pancerza, w którym tkwię. Z klatki. Wyfrunąć jakoś. Jak Piotruś Pan albo jak sen o lekkości, o balonie, porywającym zamiast Tadka Niejadka-właśnie mnie.

PKP jest moje życie, czyli Piękne Kurwa Piękne.

Plan pracy nad sobą, czyli tak właśnie trzymać:
1. Kochać mądrze, to znaczy tak, by każdy dzień był bogatszy.
2. Kochać rozsądnie, czyli tak, jak ja nie chcę!
3. Nie robić sobie na złość, czyli kochać tak, jak chcę.

To kim jesteśmy (dzisiaj) jest wynikiem tego, co myśleliśmy (wczoraj).

Serce z uszkami - chciałabym takie mieć. I by inni je mieli. Bo to serce, które wszystko słyszy, nawet to, co w duszy gra, a to szansa, by kochać uważnie.

Radość też boli. Ale to nic. Ból urzeczywistnia. Tylko on jest prawdziwy. Wszystko z niego: strach, rozpacz, tęsknota, której zabić nie można, bo przemyca się w kolorze oczu i zapachu. I dlatego jest wieczna, jak trawa.

I dzisiejszy krótki cykl zakończę pięknymi słowami autorki:

Pisarz nie istnieje bez czytelników. Lubię klimat targów w Warszawie, Krakowie, we Wrocławiu. To przyjemność spotkać się z czytelnikami po półrocznym siedzeniu przy biurku. Z tych samych powodów uczestniczę w spotkaniach autorskich. Do Warszawy przyjechałam prosto ze spotkań promocyjnych nowej książki. To cieszy, że mam czytelników w Chojnie, Gryfinie, Międzyzdrojach i że w bibliotece czytelnicy zapisują się w kolejce po moją książkę.